O parafii

Hermanowice były zamieszkałe od niepamiętnych czasów. Stwierdzono, że już w VII wieku znajdował się w niej obronny gród.

Pierwszą historyczną datą jest rok 1383. Wtedy na górze zwanej „Pakoszówką” wzniesiono drewniany gród. Został on spalony w czasie najazdu Tatarów w 1395 roku. W następnych latach gród odbudowano, lecz został on poważnie zniszczony w czasie kolejnego najazdu tatarskiego. Król Władysław Jagiełło w 1422 roku przekazał Piotrowi Grochowskiemu następujące wsie: Hermanowice, Malhowice, Kormanice wraz z Koniuchami. Piotr podarował Hermanowice swojemu synowi – Janowi, który od 1439 roku zaczął używać nazwiska Hermanowski.

Około 1408 roku utworzono w Niżankowicach parafie rzymskokatolicką, do której należeli katolicy zamieszkujący Hermanowice. Podczas I wojny światowej Hermanowice zostały całkowicie zniszczone. Zakończenie działań wojennych zapoczątkowały proces odbudowy miejscowości. Przed I wojną światową w Hermanowicach nie było świątyni rzymskokatolickiej. Księża dojeżdżający z Niżankowic lub z Przemyśla odprawiali nabożeństwa w dworze, zaś po zakończeniu wojny w prywatnym domu Pani Anieli Fałta i w szkole.

W latach dwudziestych staraniem ks. Franciszka Winnickiego, który był katechetą w Niżankowicach, wzniesiono mały, drewniany kościółek w stylu zakopiańskim, na parceli ofiarowanej przez księżną Marię Lubomirską, która była właścicielką dóbr hermanowickich. Ta świątynia została zbudowana z surowego drewna, dlatego po kilkunastu latach została rozebrana z powodu zagrzybienia. Na miejscu rozebranego kościoła Bp Wojciech Tomaka w 1936 roku poświęcił kamień węgielny pod budowę nowego, murowanego kościoła. Ten sam biskup w 1937 roku poświęcił nową świątynię.

Parafia rzymskokatolicka w Hermanowicach została erygowana przez ordynariusza diecezji przemyskiej Bpa Franciszka Bardę w 1939 roku, krótko przed wybuchem II wojny światowej. W wojennej zawierusze zaginął akt erekcyjny. Drugi akt został wydany dnia 4 marca 1948 roku. Do parafii Hermanowice należą również miejscowości Kupiatycze, Malhowice i Stanisławczyk. Do roku 2003 parafia należała do dekanatu Przemyśl I. Obecnie należy do dekanatu Kalwaria Pacławska. Kościół parafialny pw. NMP Królowej Polski został uroczyście konsekrowany przez Metropolitę Przemyskiego Ks. Abpa Józefa Michalika dnia 12 października 2014 roku.

Obok kościoła parafialnego znajduje się dzwonnica z trzema dzwonami wykonanymi z miedzi i cyny. Mają one kształt tulipanowy. Pierwszy dzwon został uroczyście poświęcony dnia 15 kwietnia 1951 roku. Waży on 250 kg i ma na imię Franciszek (Pierwszy drewniany kościół był pod wezwaniem tego świętego). Poświecenia dokonał dziekan przemyski, były rektor Seminarium Duchownego w Przemyślu ks. prał. dr Jan Grochowski. Dzwon odlano z materiału dostarczonego przez parafian oraz z pękniętej sygnaturki. Konsekracja dzwonu miała miejsce 3 maja 1980 roku. Dokonał jej Bp Stanisław Jakiel. Napis na tym dzwonie jest następujący:

„Imię moje Franciszek” Ludu Maryi, gdy usłyszysz mój głos uciekaj się pod opiekę Matki Boga. Pod jej płaszczem nie zginiesz, burze życiowe przetrzymasz i do Portu Ojczyzny niebieskiej bezpiecznie dopłyniesz Powstałem z dobrowolnych ofiar parafian Hermanowice R.P. 1951

Drugi dzwon ważący 453 kg został konsekrowany przez Bpa Stanisława Jakiela 18 listopada 1979 roku. Na tym dzwonie znajduje się następujący napis:

„Imię moje Maryja” Ogłaszam chwałę Królowej Polski, Która nawiedziła w swym obrazie rodziny Parafii Hermanowice i szczęśliwie przeprowadziła Papieża Jana Pawła II do Ojczyzny w dniach od 2 do 10 VI 1979r. Słudzy Matki Bożej

Na jednej stronie tego dzwonu widnieje wizerunek Matki Bożej Częstochowskiej, zaś z drugiej strony Papieża Jana Pawła II. Trzeci dzwon, ważący 130 kg został konsekrowany przez Bpa Stanisława Jakiela podczas wizytacji kanonicznej parafii dnia 3 maja 1980 roku. Napis znajdujący się najmniejszym dzwonie jest następujący:

„Jestem Stanisław” W 900-letnią rocznicę śmierci św. Stanisława Biskupa Męczennika Hermanowice R. P. 1980

Źródło: na podstawie informacji zamieszczonej w gablocie parafialnej oraz dokumentów parafialnych.